آشنایی با عوارض کوهنوردی برای بدن زنان و مردان (زانو، قلب و شکم)

عوارض کوهنوردی چیست؟

کوهنوردی یک ورزش بسیار کامل است که روی کل بدن، از بازوها تا پاها کار می کند. تنوع و پیچیدگی حرکات بی پایان است. در واقع یک بازی پازلی است که با بدن خود حل می کنید و از ستون فقرات حمایت می نمایید و عضلات پشت و شکم خود را تقویت می کنید. بنابراین کوهنوردی یک ورزش انعطاف پذیر است. ویژگی های مورد نیاز این ورزش تمرکز، تعادل و اعتماد به نفس است. برای انجام این ورزش باید رویارویی با طبیعت و جاذبه را دوست داشته باشید.

اما کوهنوردی معایبی هم دارد!
1. خطر شماره یک، عدم آگاهی است. کوهنوردی خطرات زیست محیطی ذاتی خود را دارد. اما این بدان معنا نیست که هرگز نباید کوه نوردی کنید. مهم این است که آگاهانه و با اطلاع قبلی صعود را آغاز نمایید. عدم آگاهی می تواند به دلیل اعتماد به نفس بیش از حد باشد. گاهی دانش اندک از بی دانشی خطرناک تر است. ممکن است فکر کنید همه چیز را می دانید و به توصیه های کوهنوردانی که بهتر می دانند، توجه نکنید. اگر ندانید که خطر در کوه چگونه اتفاق می افتد، پس نمی‌دانید چه زمانی و چگونه از آن دور بمانید.
2. کوهنوردی یک تمرین فقط هوازی نیست: ضربان قلب شما سر به فلک می کشد و تناسب اندام قلبی-تنفسی شما می تواند در کوهنوردی های مداوم بهبود یابد، پس یک ورزش قدرتی هم هست. اما اگر به دنبال یک تمرین فقط هوازی هستید که قابل مقایسه با دویدن، دوچرخه سواری یا شنا است، این تمرین مناسب شما نیست. برای کوهنوردی باید آمادگی جسمانی لازم را داشته باشید. دستگاه تنفسی شما باید بتواند حجم زیادی از دم و بازدم را به سرعت انجام دهد و قلبتان خون را سریعتر پمپاژ کند.
3. در حالی که کوهنوردی می تواند بسیار مفرح و لذت بخش باشد، می تواند ماهیچه های شما را برای 2 تا 3 روز پس از صعود دردناک و سفت کند. از عوارض کوهنوردی برای بدن این است که، هر کس بدنی آماده یا تجهیزات مناسبی نداشته باشد، خطر صدمات ناشی از افتادن یا سر خوردن و آسیب دیدگی و نیز دردهای عضلانی بعد از کوهنوردی را افزایش می دهد.

4. از دیگر معایب کوهنوردی این است که این فعالیت تحت تأثیر شرایط آب و هوایی متفاوت است. نگرانی های ایمنی مختلفی وجود دارد، به خصوص اگر در مکان هایی با مسیرهای خطرناک کوهپیمایی کنید. متأسفانه، بلایای طبیعی چیزی نیست که بتوانید واقعاً برای آن برنامه ریزی کنید. گاهی اوقات، یک زلزله یا فوران آتشفشان ممکن است هر لحظه رخ دهد. این رویدادها ممکن است غیر معمول باشند، اما عواقب آن اغلب شدید است. برخی از بلایای طبیعی بالقوه ای که ممکن است در صعودهای طولانی و ارتفاعات رخ دهد شامل: بارندگی های شدید، طوفان، زمین لرزه، فوران آتشفشانی و بهمن است که کوهنوردی در دوره های خارج از فصل منجر به گیر کردن در این شرایط می شود.
اگر در این بلایا گرفتار شدید: در گروه بمانید و مراقب امنیت یکدیگر باشید. از صداهای بلند مانند سوت یا تکه های رنگی لباس برای علامت دادن کمک استفاده کنید. از ریسک های غیرضروری برای کمک به شخص دیگر خودداری نمایید.
5. کوهنوردی در ارتفاع زیاد می تواند منجر به بیماری ارتفاع شود. ارتفاعات بالاتر از 26000 فوت (8000 متر) در "منطقه مرگ" رسمی است. سطوح پایین اکسیژن در ارتفاع بالا منجر به کمبود اکسیژن در بدن و در نتیجه منجر به بیماری ارتفاع می شود. بیماری ارتفاع ممکن است از ارتفاع 8000 فوتی (2500 متری) شروع شود. دوره های طولانی محرومیت از اکسیژن باعث از بین رفتن سلول های مغز و سایر سلول ها می شود. این منجر به آسیب طولانی مدت مغز می شود.
علائم شامل سردرد، مشکل در خواب، حالت تهوع، سرگیجه، خستگی، تنگی نفس، از دست دادن اشتها و از دست دادن انرژی کلی بدن است. بیماری ارتفاع اغلب با استراحت در طی یک یا دو روز از بین می رود، زیرا به ارتفاع عادت می کنید. مهم است که قبل از صعود زمان لازم برای سازگاری شرایط بدن خود را داشته باشید.

6. عوارض کوهنوردی برای بدن در اثر درجه دمای شدید
هنگام کوهنوردی در یک محیط گرم، اگر کوهنورد در معرض آسیب های ناشی از گرما قرار بگیرد، دچار گرمازدگی می شود. هنگام کوهنوردی در یک محیط سرد، کوهنورد ممکن است گرمای بدن خود را خیلی سریع از دست بدهد که منجر به سرمازدگی و هیپوترمی می شود.
گرمازدگی به دلیل گرم شدن بیش از حد بدن است. علائم آن شامل تعریق شدید، سرگیجه، غش، ضربان قلب سریع و ضعیف، سردرد، حالت تهوع، خستگی است.
در هنگام گرمازدگی چه باید کرد:
در سایه استراحت کنید، آب سرد یا نوشیدنی ورزشی بنوشید. لباس های اضافی را درآورید، از آب / اسفنج / کیسه یخ / حوله مرطوب برای خنک کردن بدن استفاده کنید. اگر وضعیت بهبود نیافت به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
سرمازدگی به دلیل از دست دادن گرمای بدن و یخ زدگی پوست مخصوصا در دست ها و پاها است. علائم آن شامل لرز، تنفس آهسته و کم عمق، ضربان قلب ضعیف، خستگی، گیجی، از دست دادن هوشیاری، احساس خارش، بی حسی، سفتی مفاصل و ماهیچه ها و قرمز یا سفید یا آبی شدن پوست است.
در هنگام سرمازدگی چه باید کرد:
به مکان خشک و گرم بروید، هر گونه لباس خیس یا سرد را دربیاورید، با لباس های گرم و خشک و پتو خود را بپوشانید. نوشیدنی های گرم بنوشید. برای گرم کردن دست ها و پاهای خود می توانید از کیسه های حرارتی استفاده کنید. به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

روش های جلوگیری از عوارض کوهنوردی

1. قبل از هر چیزی بر روی آگاهی خود کار کنید. درخواست کمک و مشاوره در رشد شما به عنوان یک کوهنورد بسیار مهم است. با افراد با تجربه، کوهنوردی را آغاز کنید. شما می توانید به سادگی با مشاهده آنها چیزهای زیادی یاد بگیرید. وقتی نوبت به کوهنوردی می رسد، ترجیح شما بر ایمنی باشد تا شجاعت نشان دادن. ایمنی برای موفقیت تمرین بسیار مهم است: همیشه امکان خطر یا آسیب دیدگی وجود دارد. تجهیزات ایمنی را همیشه همراه داشته باشید.
2. برای اینکه بتوانید سیستم قلبی-تنفسی خود را برای صعود آماده کنید، باید بدن خود را با تجهیزاتی از جمله دوچرخه های ورزشی و تردمیل گرم نمایید. این کار نیاز به صبر و استقامت دارد. برای مبتدیان گرم کردن قبل از شروع ورزش، گاهی اوقات به عنوان یک نقطه ضعف تلقی می شود اما بیشتر کوهنوردان این را یک نقطه قوت می دانند. ارزش آن را دارد که با یک یا دو جلسه در هفته شروع کنید و به بدنتان کمک کنید با ورزش کوهنوردی سازگار شود. زمان می برد تا بر مهارت های صعود و پایین آمدن از کوه تسلط پیدا کنید. با قوی‌تر شدن بدنتان، می توانید سریعتر در سراشیبی ها حرکت کنید.

3. آب و هوای کوهستانی می تواند در مناطق خاصی تغییرات ناگهانی و چشمگیری داشته باشد. قبل از حرکت حتماً پیش بینی آب و هوا را بررسی کنید. با بسته بندی مواد غذایی مناسب، انرژی خود را حفظ نمایید و از یک بسته هیدراتاسیون برای حفظ میزان مصرف مایعات مورد نیاز خود استفاده کنید. منطقی است برای کوهپیمایی های چندروزه کوله پشتی مجهز همراه داشته باشید. چک لیست کوهنوردی باید شامل GPS، تلفن همراه، قطب نما، نقشه، وسایل بارانی، کرم ضد آفتاب، جعبه کمک های اولیه و غیره باشد.
4. اگر آرتریت و درد مفاصل زانو دارید، بهتر است کوهنوردی نکنید ولی در شرایط خفیف می توانید قبل و بعد از کوهپیمایی بر روی مفاصل خود یخ بگذارید و در مسیرها هم حتما از باتوم کوهوردی برای برداشتن سنگینی از روی مفاصل پای خود استفاده کنید. همچنین در مسیرهای سخت محتاط باشید تا از حوادث غیرمنتظره جلوگیری کنید.
5. چگونه از بیماری ارتفاع و آسیب مغزی جلوگیری کنیم:
قبل از صعود واقعی، زمانی را صرف سازگاری با ارتفاعات بالاتر کنید. مطالعات نشان داده است که آسیب مغزی می تواند از ارتفاعات 16000 فوتی (4800 متری) شروع شود. در صورت ابتلا به بیماری ارتفاع، به استراحت و خواب نیاز دارید. از اکسیژن مکمل استفاده کنید و به ارتفاع پایین تر برگردید. قبل از مصرف هر گونه دارو با پزشک خود مشورت کنید.

6. چگونه از گرمازدگی جلوگیری کنیم:
با کلاه و پیراهن و شلوار آستین بلند از خود در برابر نور خورشید محافظت کنید. استراحت های مکرر در سایه داشته باشید. به طور منظم هیدراته کنید. از نوشیدن آب به اندازه کافی اجتناب نکنید. از پوشیدن بیش از حد لایه های لباس خودداری کنید. در اثر تعریق سریعتر آب بدنتان کم می شود. اگر احساس ناخوشی دارید، به کسی اطلاع دهید و کوهنوردی را متوقف کنید.
7. چگونه از سرمازدگی جلوگیری کنیم:
لباس کوهنوردی مناسب در کوله کوهنوردی خود داشته باشید. به جای یک ژاکت ضخیم، از چند لایه لباس نازک تر استفاده کنید. منبع گرمای قابل حمل مانند بسته های حرارتی را همراه ببرید. محافظت مناسب در آب و هوای مرطوب مانند ژاکت های ضد آب یا پانچو داشته باشید. از قدم زدن در آب‌ها مانند رودخانه‌ها و نهرها خودداری کنید. از پوشیدن بیش از حد لایه های لباس خودداری کنید. تبخیر عرق باعث از دست دادن گرمای بدن شما می شود.
8. چگونه از گرفتار شدن در بلایای طبیعی جلوگیری کنیم:
درباره کوه بیشتر بیاموزید و هرگونه بلایای طبیعی را که در گذشته رخ داده است بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که از خطرات آن آگاه هستید و اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهید. سیستم های هشدار را درک کنید. اگر سیستم های تشخیص زودهنگام وجود دارد، مطمئن شوید که معنی آلارم ها را می دانید. همیشه آخرین پیش بینی آب و هوا را بررسی کنید. اگر منتظر آب و هوای بد هستید، کوهنوردی را متوقف کنید. منتظر نمانید تا به شما برخورد کند.

9. چگونه از آسیب دیدگی جلوگیری کنیم:
برای کوهنوردی آموزش کافی داشته باشید. سختی صعود را دست کم نگیرید. وزن کوله پشتی خود را کنترل کنید و با آن تمرین بالارفتن از سراشیبی داشته باشید. بدین ترتیب خطر آسیب دیدگی را کاهش می دهید. قبل از شروع کوهنوردی تمرینات هوازی داشته باشید و مهارت ها و تکنیک ها را بیاموزید. هنگام بالا رفتن از شیب های تند کمی به جلو خم شوید. کوله پشتی شما ممکن است مرکز ثقل شما را از بین ببرد و به راحتی تعادل را از دست بدهید. برای حفظ تعادل از باتوم کوهنوردی استفاده کنید.
قدم گذاشتن روی سطوح ناهموار، ناپایدار یا لغزنده و از دست دادن تعادل در زمین های شیب دار ممکن است موجب زمین خوردن شما شود. به مسیری که در آن حرکت می کنید خوب دقت کنید. از لبه هایی که در آن افت شدید سطوح وجود دارد، دوری کنید. مراقب سطوح یخی، مرطوب یا خزه‌دار باشید که معمولاً بسیار لغزنده هستند. قبل از پا گذاشتن روی سنگ ها یا یخ ها، مطمئن شوید که پایدار هستند.
10. چگونه از گم شدن در کوه جلوگیری کنیم:
قوانین را نادیده نگیرید! تابلوهای در مسیر کوهنوردی قوانینی را گوشزد می کنند که اغلب، پس از وقوع برخی حوادث اضافه می شوند. این قوانین شامل مسیرهای تعیین شده، علائم هشدار دهنده، مناطق بسته و غیره است. به مسیرهای مشخص شده پایبند باشید. از مسیرهای بسته عبور نکنید، یا از میانبرهای تصادفی به خاطر ماجراجویی استفاده نکنید. ممکن است خطرات پنهان یا تابلوهای راهنمای گمراه کننده قدیمی وجود داشته باشد. سوت همراه داشته باشید. اگر دیگران صدای شما را بشنوند، به احتمال زیاد کمک دریافت خواهید کرد.

آخرین توصیه ما هنگام کوهنوردی این است که در آن زیاده روی نکنید. اگر بیش از حد به بدن خود فشار بیاورید، ممکن است صدماتی ایجاد کنید و به اهداف بلندمدت ورزش، سلامتی و تناسب اندام خود نرسید. به یاد داشته باشید که زمان ریکاوری را در برنامه خود بگنجانید، اگر به اندازه کافی استراحت نکنید، بدن شما به اندازه کافی کارآمد نخواهد بود. ورزش و تفریح در کنار هم ​​هرگز به این راحتی مانند کوهنوردی در فضای باز، قابل دستیابی نیست.